Nα κάνουμε τις γειτονιές μας κινούμενη άμμο για κράτος, αφεντικά και φασίστες!
Αντιλαμβανόμαστε τους δημόσιους χώρους σαν πεδία συνάντησης της δυναμικής των κοινωνικών και πολιτικών υποκειμένων, χώρους δηλαδή που συμπυκνώνουν κοινωνικούς και ταξικούς ανταγωνισμούς και συγκλίσεις. Με άλλα λόγια ως ζωντανά πεδία του κοινωνικού/ταξικού πολέμου και όχι σαν απλούς χώρους “συνάθροισης” και “ελεύθερης έκφρασης” κατά την αστική/φιλελεύθερη εκδοχή της ελευθερίας, της ελευθερίας σε εξατομικευμένες “δόσεις”. Η ελευθερία είναι για μας το ζητούμενο μιας συλλογικής και χειραφετητικής εμπειρίας που σπάει τους διαχωρισμούς κράτους και κεφαλαίου, φυλής και φύλου και εγκαθιδρύει τις κοινότητες των άμεσα βιωμένων σχέσεων ανάμεσα στα κοινωνικά υποκείμενα.
Η χρήση του δημόσιου χώρου καθορίζεται λοιπόν από το γεγονός ότι ο δημόσιος χώρος είναι πεδίο του κοινωνικού/ταξικού πολέμου στον οποίον εμείς έχουμε συγκεκριμένη θέση με τους “από τα κάτω” και συνεπώς η χρήση αυτή έχει συγκεκριμένο κοινωνικό και ταξικό πρόσημο. Στη σύγκρουση αυτή με την αστική κυριαρχία για να απελευθερώσεις έναν χώρο χρειάζεται ουσιαστικά – με κάποιο αντιφατικό τρόπο – να τον “καταλάβεις”, να τον “ιδιοποιηθείς” (κι’αυτό “βραχυκυκλώνει” πάντα την επιχειρηματολογία των διαφόρων συστημικών και θεσμικών παραγόντων που εναντιώνονται στην πρακτική της κατάληψης). Όμως αποτελεί ένα στοίχημα να μην γλιστράμε και εμείς σε “ιδιοκτησιακές” λογικές των χώρων που απελευθερώνουμε. Οι δικαιολογίες πάντα προσφέρονται για κάτι τέτοιο ζώντας μέσα στις εμπεδωμένες σχέσεις του κεφαλαίου, της ιδιοκτησίας και της κυριαρχίας….
ολοκληρο το κειμενο εδω:
https://athens.indymedia.org/media/upload/2016/10/03/analipsi_4selido_draft3.pdf
Leave a Reply