Τους τελευταίους μήνες βρεθήκαμε στο επίκεντρο της προεκλογικής αντιπαράθεσης. Σ’ αυτή, εκτός από τα ποτάμια και γεφύρια που υπόσχονται οι επίδοξοι σωτήρες ακούμε και τα επιχειρήματα των ακροδεξιών υποψηφίων σχετικά με την έφοδο των ΜΑΤ στο πάρκο της Ανάληψης. Σύμφωνα με τα όσα λένε ο Χρήστος Γώγος και ο Μίλτος Μπαντής, ζητάνε την εκκένωση του πρώην Αναψυκτηρίου, ώστε να μπορέσουν να το “αξιοποιήσουν” στην περίπτωση που έχουν την πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου.Λόγια του αέρα, δηλαδή, τα οποία ποτέ δεν απαντήσανε σε δύο βασικά ερωτήματα : 1) γιατί, αφού τους ενδιέφερε το πρώην αναψυκτήριο της Ανάληψης, συναίνεσαν ως δημοτικοί σύμβουλοι, ως μέλη επιτροπών, και ως αντιδήμαρχοι της πρώην διοίκησης, στην λεηλασία και εγκατάλειψή του και 2) τι ακριβώς εννοούνε όταν μιλάνε για “αξιοποίηση”.
Απορίες που μας τις έλυσε τελικά μια απλή ανακαίνιση.Σε παλιούς αποθηκευτικούς χώρους ανακαλύψαμε αφενός γιατί το εγκατέλειψαν νύχτα και αφετέρου το τι σημαίνει “αξιοποίηση” για τους εν λόγω υποψηφίους. Αναφερόμαστε σε διάφορα παραστατικά που φανερώνουν το μεγάλο φαγοπότι, και αποφάσεις επιτροπών που καλύπτουν τις εργολαβικές μπίζνες καταπάτησης του ομώνυμου άλσους. Αυτό το μέλλον είναι που οραματίζονται ο Χρήστος Γώγος και ο Μίλτος Μπαντής για τους δημόσιους χώρους. Ένα μέλλον στο οποίο πάνε χέρι – χέρι με την Χρυσή Αυγή καθώς υιοθετούν την ίδια ρητορική, αυτή της καταστολής για τον κόσμο του αγώνα. Δεν είναι να απορεί κανείς που εδώ και έναν χρόνο οι νεοναζί δολοφόνοι ζητάνε να γίνει επέμβαση των ΜΑΤ στο κατειλημμένο αναψυκτήριο, ακριβώς με τα ίδια επιχειρήματα που αναπαράγουν οι δύο εν λόγω ακροδεξιοί υποψήφιοι δήμαρχοι της περιοχής μας. Οι ιδεολογικές συγγένειες δεν κρύβονται και η μάσα καλά κρατεί…..
Από την λεηλασία στην εγκατάλειψη
Είναι πραγματικά να γελάει και να κλαίει κανείς με τις χοντρές ‘κονόμες που πραγματοποιήθηκαν στις πλάτες μας τα χρόνια που λειτουργούσε το πρώην Αναψυκτήριο της Ανάληψης. Χαρακτηρισμοί και αποχαρακτηρι-σμοί με fast track διαδικασίες, κερδοσκοπία και πληρωμές που χάνονταν στην διαδρομή από το ταμείο στον προμηθευτή, συναλλαγές με εταιρείες security, εγκατάλειψη και ερημοποίηση, πλειστηριασμοί και καριερίστες δημοτικοί σύμβουλοι, οι οποίοι με τα χρόνια έφτασαν στο σημείο να κυνηγάνε στις δημοπρασίες τα δημοτικά μισθώματα! Και για να αποδείξουμε τα όσα λέμε, επισυνάπτουμε ενδεικτικά στο τέλος του κειμένου κάποια από τα παραστατικά, τα οποία φανερώνουν ότι ενώ από τη μία οι μηχανές στο αναψυκτήριο δούλευαν για χρόνια στο φουλ, όπως είναι άλλωστε καταγεγραμένο και στα χαρτιά των ετήσιων απογραφών, οι πληρωμές του από την άλλη έκαναν φτερά κάπου στο μέσο της διαδρομής προς τους προμηθευτές. Χρέη και οφειλές που γιγαντώνονταν από μήνα σε μήνα με αποτέλεσμα μέσα σε μια τριετία (Απρίλιος 2003 με Μάιο 2006) να αγγίζουν τις 100.000 €! Αν δούμε λοιπόν πως το “αξιοποίησαν” οι υπέρμαχοι των γκλοπ και των χημικών, παρατηρούμε ότι εμφανίζονται, μέσω των παραστατικών, φέσια για τα οποία ποτέ δεν ανέλαβαν την ευθύνη. Αναρωτιώμαστε λοιπόν πως κατάφεραν ν’ αυξήσουν το χρέος με ιλιγγιώδη ταχύτητα, ενώ παράλληλα έκαναν τζίρους χιλιάδων ευρώ, μέχρι τελικά να το εγκαταλείψουν; Μιλάμε πάντα για χρήματα της τοπικής κοινωνίας που ρουφούσαν ασταμάτητα ως τοπικό κράτος αφενός μέσω των παροχών εστίασης και αφετέρου μέσω των δημοτικών χαρατσιών.Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους μας το αναψυκτήριο λίγους μήνες μετά έκλεισε, ενώ η στοχευμένη εγκατάλειψή του από τους Χρ. Γώγο (δημοτικός σύμβουλος από το 2003), Μ.Μπαντή (δημοτικός σύμβουλος από το 2007) και τα συνεταιράκια τους, οι οποίοι διαχειρίζονταν εκείνα τα χρόνια τον κοινωνικό πλούτο, έδωσε τη σκυτάλη στην προσπάθεια ιδιωτικοποίησής του.
Ανάμεσα στα όσα κάνουν γαργάρα οι οπαδοί της καταστολής συμπεριλαμβάνονται και οι ανύπαρκτες κοινωνικές ευαισθησίες τους προς την τοπική κοινωνία. Αυτό διαπιστώνεται εύκολα από τα επισυναπτόμενα αρχεία με βάση τα οποία βλέπουμε ότι η τότε διοίκηση χτυπούσε αλύπητα στην τσέπη την “ γιαγιά με το εγγόνι”, που έχουν κάνει σήμερα καραμέλα στις τηλεοπτικές τους εμφανίσεις, καθώς αγόραζαν αρκετά χαμηλότερα τα εμπορεύματα από τις τελικές τους τιμές. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα πακέτα προσφορών για τις κοινωνικές εκδηλώσεις, τα οποία θεωρούνταν τα ακριβότερα της ευρύτερης περιοχής, με τιμές που έφταναν τα 32€ το άτομο.
Ωστόσο, για τον κύριο Γώγο το επιχείρημα για όλα τα παραπάνω χάνεται στην μετάφραση : “Να δεχτώ ότι η προηγούμενη διοίκηση δεν διαχειρίστηκε σωστά τα αναψυκτήρια. Αυτό δεν δίνει σε κανένα το δικαίωμα να καταλαμβάνει τα σπίτια μας και να μας καθορίζει νόμους λειτουργίας.” Αφού αρχικά του βγάζουμε το καπέλο για το πως ξεπέρασε τα χιλιάδες ευρώ “κακοδιαχείρισης”, με μια τοποθέτηση των δέκα δευτερολέπτων, αναρωτιόμαστε από πού και ως πού θεωρεί περιουσία του τον κοινωνικό πλούτο,χαρακτηρισμό που έχει επαναλάβει άλλωστε και σε τηλεοπτική του συνέντευξη “Πρέπει εγώ που διαχειρίζομαι τον δήμο και την περιουσία των δημοτών να είμαι αυτός που θα εκχωρήσει και όχι να είμαι παρίας”.Θα πρέπει μάλλον να του πούμε, ακόμα και δήμαρχος να εκλεγεί ο εν λόγω ακροδεξιός υποψήφιος, ότι: Ο δημόσιος χώρος και κατ’ επέκταση όλα όσα έχουν οικοδομηθεί πάνω στην δικιά μας αφαίμαξη, δεν ανήκουν σε καμία τοπική η κεντρική διοίκηση, αλλά σε όλους μας.
Δημοπρατήσεις αλά… Μπαντής
Οι αλχημείες που αφορούσαν το αναψυκτήριο της Ανάληψης,εκτός από τις ταμειακές του μηχανές, συνεχίζονταν και στις δημαρχιακές αίθουσες. Είναι να σε πιάνουν κυριολεκτικά τα γέλια όταν διαβάζεις τις αποφάσεις συμβουλίων και επιτροπών, στις οποίες αλλάζει συνεχώς ο χαρακτήρας του αναψυκτηρίου, με σκοπό να βρεθεί η φόρμουλα νομιμοποίησης των καταπατήσεων και να περάσει σε ιδιώτη. Στις εν λόγω συνεδριάσεις θυμίζουμε ότι οι Χρήστος Γώγος και Μίλτος Μπαντής ήταν ψηλά στην ιεραρχία ως αντιδήμαρχοι, ενώ το όνομα του δεύτερου ξεχωρίζει σε δύο οικονομικές επιτροπές που επικύρωσαν τους όρους δημοπράτησής του. Μαζί με τους πρώην αντιδημάρχους, το δρόμο στις ιδιωτικοποιήσεις άνοιξαν και μια σειρά από στελέχη τα οποία σήμερα απαρτίζουν τους συνδυασμούς τους (Ηλ. Βαλμάς, Γ. Ανδρίτσος, Π.Μπαστέα κ.α). Προσπάθεια την οποία θυμίζουμε ότι μπλόκαρε τελικά το κίνημα των γειτονιών μας.
Με βάση τα παραπάνω δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσουμε πραγματικά ότι οι θιασώτες της εκκένωσης των καταλήψεων έχουν όραμα γι αυτές, όπως και για τον γενικότερο κοινωνικό πλούτο. Έχουν ένα όραμα το οποίο θα βοηθήσει τουλάχιστον κάποιους από τη γειτονιά μας να μπορέσουν να επιβιώσουν. Τα κοντινά φιλικά και συγγενικά τους προσωπα. Η λογική της οικειοποίησης του κοινωνικού πλούτου, φαίνεται ότι δεν είναι απλά μιντιακές προεκλογικές δηλώσεις, αλλά η πραγματική τους συνήθεια,καθώς με τα χρόνια έχουν φτάσει στο σημείο πέρα από δημοτικοί σύμβουλοι και αντιδήμαρχοι, να είναι και συμμετέχοντες στις δημοτικές δημοπρασίες! Αναφερόμαστε στον κ. Μπαντή ο οποίος, εκτός από το ν’ ανοίγει το δρόμο στις ιδιωτικοποιήσεις, κυνηγάει παράλληλα ως ιδιώτης ο ίδιος τα δημοτικά μισθώματα, καθώς εμφανίζεται ως συνέταιρος του επιλεγέντα πατέρα του από τη δημοτική αρχή, και μοναδικού ενδιαφερόμενου (μέσα στους εκατοντάδες ιδιοκτήτες ξενοίκιαστων ακινήτων της περιοχής μας), σε μειοδοτικό διαγωνισμό που αφορούσε την εκμίσθωση ακινήτου για να στεγαστεί το 13ο Νηπιαγωγείο Βύρωνα. Αυτό σημαίνει ότι και δήμαρχος να μην εκλεγεί ο εν λόγω υποψήφιος, θα έχει ένα σίγουρο εισοδηματάκι από το δήμο, τουλάχιστον για την επόμενη 10ετια, της τάξεως των 1.250 €. Αφήστε που εδώ και δύο χρόνια είσπραξης δημοτικών ενοικίων φτάνουν και περισσεύουν για να επιχορηγήσει τον προεκλογικό του αγώνα….“Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει” είναι δηλαδή το όραμα των τοπικών παραγόντων για την μελλοντική ανάπτυξη των σήμερα κατηλειμμένων αναψυκτηρίων στον Βύρωνα. Και για την ιστορία να αναφέρουμε ότι η δημοσίευση της παραπάνω συμφωνίας δεν έγινε στις εφημερίδες της γειτονιάς μας, αλλά στη Γλυφάδα και την Καλλιθέα!Τα συμπεράσματα δικά σας…
Ενάντια στις εκλογικές αυταπάτες
Aνεξαρτήτως, τελικά, πού κατέληξαν τα κέρδη και τα έσοδα του πρώην αναψυκτηρίου, ανεξαρτήτως, αν τα λογιστικά βιβλία έκλεισαν με χιλιάδες χρέη ευρώ ή αν έγινε τελικά “εκκαθάρισή” τους με κάποια μαγική συνταγή, αυτό που εμείς κρατάμε είναι το προφανές: η παγιωμένη αντίληψη του νεοτσιφλικά, ο οποίος αρπάζει ό,τι μας ανήκει.Αυτή την αντίληψη αντιμάχεται η συλλογικότητά μας και τους θυμίζουμε ότι για να ανοίξουν ξανά οι “δουλειές” τους, ή ακόμα καλύτερα οι αρπαχτές τους στο πρώην αναψυκτήριο της Ανάληψης, θα πρέπει να περάσει πολύς καιρός ακόμα. Και μιας και ακούμε πολλά από τους επίδοξους σωτήρες αυτές τις μέρες που ζητιανεύουν την ψήφο μας, απαντάμε ότι: Ενάντια στη σαπίλα της αντιπροσώπευσης, και όλα όσα αυτή συνεπάγεται, αντιστεκόμαστε καθημερινά με την δημιουργία αυτοοργανωμένων αντιιεραρχικών δομών και κοινοτήτων, οι οποίες αποφασίζουν οι ίδιες για την οργάνωσή τους. Σήμερα το πρώην αναψυκτήριο της Ανάληψης αντί να είναι εγκαταλελειμμένο ή ακόμα χειρότερα έρμαιο των διάφορων οικονομικών συμφερόντων, αποτελεί ένα από τα ζωντανά παραδείγματα του πώς μπορούμε να οργανωθούμε χωρίς αφεντικά, μέσα από διαδικασίες οριζόντιων συνελεύσεων. Οι αποφάσεις σε αυτό δεν παίρνονται με βάση την καθοδήγηση κάποιου ειδικού ή με βάση τις λογικές της ελεύθερης αγοράς, αλλά αντίθετα με βάση την ισοτιμία, την αλληλεγγύη και τις επιθυμίες όσων συμμετέχουν στο εγχείρημα.Αυτές κατά κύριο λόγο αφορούν πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπως: θεατρικές παραστάσεις, συζητήσεις, συναυλίες, βιβλιοπαρουσιάσεις, προβολές, και ποιητικές βραδιές, ενώ παράλληλα αναπτύσσονται αγώνες από συλλογικότητες και ομάδες που ορθώνουν αναχώματα στον ρατσισμό και φασισμό, στην εκμετάλλευση, την καταπίεση και γενικότερα στην λεηλασία των ζωών μας. Σε μια περίοδο που εντείνονται τα κελεύσματα των εξουσιαστών για την στήριξή τους στις διάφορες εκλογικές διαδικασίες, θυμίζουμε ότι το σάπιο τους παρελθόν δεν απέχει και πολύ από το ζοφερό μέλλον που σχεδιάζουν για όλους και όλες εμάς. Γι’ αυτό και είναι σημαντική η ανυπακοή σε αυτά τα θεσμικά προστάγματα, καθώς η στήριξή τους ανοίγει το δρόμο στις πολιτικές της υποδούλωσής μας.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
Κατάληψη Ανάληψης
Leave a Reply