Τοποθέτηση της κατάληψης Ανάληψης για την εκδήλωσηπροβολή ττου φωτογραφικού οδοιπορικού SOLIDARITY A NEVER-ENDING JOURNEY IN SQUATS LIFE των Dimitris Clasikos & Νάνας Κ.για τη ζωή των Μεταναστών και Μεταναστριών στις καταλήψεις, όπως την απαθανάτισε με το κινητό του ο ακτιβιστής-αλληλέγγυος Dimitris Clasikos.που θα πραγματοποιηθεί το ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΔΕΚΕΜΒΡΗ στις 8.00 μ.μ. Μετά το τέλος της προβολής ακολουθεί συζήτηση με θέμα : Ο πόλεμος εναντίον των Μεταναστών και Μεταναστριών εντός και εκτός των συνόρων της Ε.Ε. Οι δολοφονίες στην Μεσόγειο, ο εγκλεισμός στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης του ελληνικού κράτους, και η ποινικοποίηση της αλληλεγγύης. Ενημέρωση από τον Ιάσωνα.Α. διασώστη στο διασωστικό καράβι “Μάρε Ιόνιο”.
“Οι μετανάστες όταν ανέβουν στο καράβι μας ρωτάνε που πάει το πλοίο. Αν τους πούμε ότι επιστρέφει στη Λιβύη, μας λένε ότι προτιμούν να πεθάνουν. Οι άνθρωποι που σώζουμε έχουν ουλές, τραύματα από πυροβολισμούς, μαχαιριές, ενώ όλες οι γυναίκες έχουν βιαστεί τουλάχιστον από έναν άνδρα” απόσπασμα από συνέντευξη του διασώστη Ιάσωνα Α., μέλος του πληρώματος του διασωστικού καραβιού “Μάρε Ιόνιο”
Στην Ευρώπη σήμερα συγκρούονται δύο κόσμοι. Από τη μία βρίσκεται αυτός της κυριαρχίας που βρωμάει θάνατο, ρατσισμό και ξενοφοβία, με τις μαζικές δολοφονίες στα υδάτινα σύνορα της Ε.Ε. χιλιάδων απελπισμένων ανθρώπων, που αντιμετωπίζονται σήμερα από την Δύση και τους συμμάχους της ως “εισβολείς”. Στην Λιβύη βασανίζονται, εκτελούνται, βιάζονται, πωλούνται στα σκλαβοπάζαρα. Στην Μεσόγειο χιλιάδες καταλήγουν στον βυθό, σε ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό, και όσοι επιβιώσουν καταλήγουν πολλές φορές στην ελληνική επικράτεια, εγκλωβισμένοι στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Από την άλλη μεριά οικοδομείται ο δικός μας κόσμος, του αγώνα και της αλληλεγγύης. Αυτός που γκρεμίζει τα τείχη της βαρβαρότητας. Στον κόσμο μας δεν χωράνε κρατικοί δολοφόνοι, μισαλλόδοξα καθάρματα ή επιτροπές φασιστοκατοίκων. Χωράει μόνο η δίψα για ζωή, ο σεβασμός στον άλλον και η συνύπαρξη.
Απέναντι στο πρόβλημα επιβίωσης εκατομμυρίων ανθρώπων ανά τον πλανήτη που οι ζωές τους έχουν καταστραφεί από τους ανταγωνισμούς του κεφαλαίου, η Ε.Ε επιστρατεύει περιπολίες του στρατού και φράχτες, ακόμα και παραστρατιωτικές ομάδες όπως στην Ουγγαρία, τη Βουλγαρία, την Λιβύη. Η βαρβαρότητα αυτή διογκώνεται όταν θεσμοθετείτε σε αρκετά κράτη της Ε.Ε. Με αποτέλεσμα να εφαρμόζονται αντιμεταναστευτικές πολιτικές από κυβερνήσεις που εξαπλώνουν την ακροδεξιά εθνολαϊκιστική ρητορική και αντιγράφουν νόρμες ενός σύγχρονου άπαρτχαϊντ (πχ Σαλβίνι στην Ιταλία,Μοραβιέτσκι στην Πολωνία και Όρμπαν στην Ουγγαρία).
Το ελληνικό κράτος είναι συνένοχο σε αυτό το έγκλημα. Εκτός από τον εγκλωβισμό των μεταναστών/μεταναστριών, αφενός εκπαιδεύει στην Κρήτη Λιβυκές συμμορίες δολοφόνων, στο πλαίσιο συμφωνίας της Ε.Ε με τις παραστρατιωτικές ομάδες της Λιβύης, η οποία τους παρέχει χρήματα, σκάφη και εκπαίδευση, προκειμένου να σταματήσουν τις αναχωρήσεις των μεταναστών/μεταναστριών. Αφετέρου ορθώνει φράκτες στα Χερσαία σύνορα με αποτέλεσμα να οδηγεί χιλιάδες ανθρώπους στον πάτο του Αιγαίου.
Ο πόλεμος κατά των μεταναστών/μεταναστριών μας αφορά όλους και όλες. Στην βάση του κρύβει τον γενικευμένο πόλεμο εναντίον των “από τα κάτω”. Η ανοχή στις κρατικές δολοφονίες μεταναστών/μεταναστριών, η ανοχή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα ξενοφοβικά παραληρήματα, η ανοχή στους φασιστοκατοίκους και τα γιουχαρίσματα, δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να οξύνουν τον πόλεμο εναντίον των φτωχών. Ο πόλεμος αυτός δεν αφορά γενικά και αόριστα τους μετανάστες/μετανάστριες, αλλά αφορά μόνο αυτούς που δεν έχουν τα φράγκα για επενδύσεις. Οι νοικοκυραίοι με τις περικεφαλαίες που κοάζουν στα τηλεοπτικά πανελ για εισβολείς-καλικάντζαρους είναι οι ίδιοι που κάνουν υποκλίσεις στους τουρίστες των airbnb, στους φραγκάτους εμίρηδες στα νησιά, και στους μετανάστες της “Χρυσής Βίζας”. Είναι αυτοί που θέλουν να ανοίξουν τα ξερονήσια για τους αγωνιστές και ζητάνε το αίμα μας από τους ένστολους δολοφόνους. Ο συρφετός αυτός αποτελεί την ραχοκοκαλιά του εθνικού κορμού που κοιτάζει μόνο την κονόμα και τη δουλίτσα του ενώ παράλληλα επωάζει στην αγκαλιά του το φίδι του νεοφασισμού. Σήμερα φασιστοκάτοικος αύριο ανθρωποφύλακας….
Οι δικιές μας απαντήσεις απέναντι σε αυτόν τον ζόφο είναι οι κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών/μεταναστριών με κομβικό σημείο συνάντησής μας τις καταλήψεις. Σε αυτές έσπασε στην πράξη η ξενοφοβία καθώς ακόμα και κόσμος εκτός κινήματος συνυπήρξε με χιλιάδες μετανάστες και μετανάστριες. Στήθηκαν τείχη αλληλεγγύης μέσα από συλλογικές κουζίνες, ιατρεία, αίθουσες δημιουργικής απασχόλησης, ενώ η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη γίνονται για άλλη μια φορά πραγματικότητα. Οι καταλήψεις μετατράπηκαν μέσα σε λίγες ώρες από άδεια κτίρια σε ζωντανούς χώρους με τα παιδικά γέλια και τις πολυεθνικές μουσικές να τους γεμίζουν. Πολλές από τις καταλήψεις αυτές βρέθηκαν στο στόχαστρο της καταστολής και σήμερα είναι πάλι τα σφραγισμένα άδεια κτίρια. Ωστόσο τα όσα οικοδομήθηκαν μέσα σε αυτές, πάρα τις αντιφάσεις τους, είναι μια παρακαταθήκη για τους αγώνες που έρχονται.
Τα σύνορα είναι χαρακιές στο σώμα του πλανήτη
Για κάθε μία κατάληψη που εκκενώνεται ένας νέος κύκλος αγώνα αρχίζει
Κατάληψη Ανάληψης
Leave a Reply