ΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΠΛΑΝΙΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ…
ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ!
ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ!
Η κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν ξεκίνησε ως στεγαστικό εγχείρημα τον Ιούνιο του 2005 στο εγκαταλελειμμένο κτήριο του ΟΠΑ (πρώην ΑΣΟΕΕ), επί της οδού Μαυροματαίων και Δεριγνύ, ενώ από το φθινώπορο του 2014 άρχισε να λειτουργεί ως ανοιχτό κοινωνικό κέντρο για τις ανάγκες του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού κινήματος. Στον χώρο πραγματοποιούνται πολιτικές συνελεύσεις, αυτοοργανωμένο μπαρ οικονομικής ενίσχυσης για το “ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών”, την εφημερίδα δρόμου “ΑΠΑΤΡΙΣ”, συλλογικότητες και διωκόμενους αγωνιστές-αγωνίστριες. Υπάρχει επίσης βιβλιοπωλείο κινηματικών εκδόσεων και αίθουσα προβολών. Από το Σεπτέμβρη του 2015 σε χώρους της κατάληψης έγινε ειδική διαμόρφωση ώστε να στεγαστεί συλλογική κουζίνα για μετανάστες-μετανάστριες από τον “συντονισμό αλληλέγγυων στους μετανάστες και τις μετανάστριες από τις περιοχές του κέντρου της Αθήνας”, παράλληλα με τη συλλογή τροφίμων, ρούχων και φαρμάκων. Αξίζει επίσης να σημειωθεί, ότι σε όροφο του κτηρίου λειτουργεί η θεατρική ομάδα της ΑΣΟΕΕ, που προϋπήρχε της κατάληψης και εξακολουθεί να λειτουργεί μέχρι και σήμερα εκεί.
Η εδαφική θέση της κατάληψης είναι κομβική όσον αφορά τους αγώνες που αναπτύσσονται σε γειτονιές και πλατείες που ζουν μετανάστες και μετανάστριες, (κοντά στην πλ. Βικτωρίας και Κυψέλης), καθώς με κύριο χαρακτηριστικό την αλληλεγγύη αποτελεί ένα ζωντανό παράδειγμα αγώνα και ένα από τα αναχώματα στην επανεμφάνιση των ρατσιστικών αντανακλαστικών κατοίκων και καταστηματαρχών της ευρύτερης περιοχής. Χαλάει επίσης τα σχέδια πολιτικών και επιχειρηματιών για ένα “καθαρό” κέντρο. Το αποτέλεσμα της παραπάνω δράσης της είναι να έχει στοχοποιηθεί τόσο από το κράτος όσο και από φασιστικά στοιχεία. Χαρακτηριστικό είναι ότι από τον Μάρτιο έως τον Μάιο η κατάληψη δέχτηκε τρείς εμπρηστικές επιθέσεις από φασίστες, ενώ οι πρυτανικές αρχές ψάχνουν εδώ και χρόνια νομικές φόρμουλες για την εκκένωσή της. Το έδαφος που προετοιμάζουν οι πρυτανικές αρχές, σε συνεργασία με τα κυβερνητικά τσιράκια, θυμίζει το στρατηγικό κατασταλτικό σχέδιο του κράτους, στο πρόσφατο παρελθόν, με την εκκένωση των καταλήψεων Βίλα Αμαλίας (Δεκέμβρης 2012 και Γενάρης 2013) και Σκαραμαγκά & Πατησίων 61 (Γενάρης 2013), πράγμα που αποδεικνύει ότι το κράτος “έχει συνέχεια”, εκτός από την πολιτική υποτίμησης των ζωών μας, και στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις.
Από τον Φεβρουάριο του 2016, η απειλή της καταστολής έχει γίνει πιο έντονη με τον νέο πρύτανη του πανεπιστημίου Εμ.Γιακουμάκη, άξιο συνεχιστή του συνεργάτη-προκατόχου του στη διοίκηση του Ο.Π.Α. Κων/νου Γάτσιου (βλ.παραβίαση πανεπιστημιακού ασύλου σε τρείς περιπτώσεις από την αστυνομία τη διετία 2012-2014, καθώς και τις βίαιες συλλήψεις και διωγμούς μεταναστών μικροπωλητών στο όνομα της “έννομης τάξης” και της “πάταξης του παραεμπορίου”), να πιέζει για την εκκένωση της κατάληψης, με πρόσχημα την ανακατασκευή του κτηρίου ώστε να δημιουργηθούν γραφεία καθηγητών αλλά και φοιτητικών παρατάξεων! Αρχικά προσπαθεί να κάνει ανοικτό διαγωνισμό (το κονδύλι έφτασε τα 3 εκ. ευρώ, με χρήματα από το ΕΣΠΑ και τα ταμεία του πανεπιστημίου), προσπάθεια η οποία ακυρώνεται μετά από παρέμβαση αλληλέγγυων. Όμως ο πρύτανης είναι πονηρός…και η αριστεροακροδεξιά κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πρόθυμη να του κάνει πλάτες. Μέσα στον Ιούνιο γίνεται γνωστό ότι η ανάδοχη εταιρεία είχε ήδη βρεθεί με συμφωνίες κάτω από το τραπέζι (κοινοπραξία “Κων/νος Ζηρίλιος/ΠΕΤΚΑ Α.Ε”) και την κυβέρνηση (βλ. Υπουργείο Παιδείας και Ν. Φίλη) να τα κανονίζει με τον πρύτανη, ώστε μαζί να ολοκληρώσουν την βρώμικη δουλειά!
Κάνοντας γνωστό πως ο κόσμος του κινήματος δεν θα μείνει με σταυρωμένα χέρια μπροστά στην απειλή της εκκένωσης, στις 07/07/2016, πραγματοποιήθηκε πορεία με παρέμβαση στις δύο εταιρείες που έχουν αναλάβει το έργο του γκρεμίσματος της κατάληψης, ενώ στις 25/7, σε ένδειξη αλληλεγγύης, πραγματοποιείται κατάληψη στην Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς που ανήκει στο Υπουργείο Παιδείας.
Ως συλλογικότητα που δρα σε κατειλημμένο χώρο θεωρούμε οτι οι καταλήψεις ειναι σημαντικό κομμάτι του κινήματος για την κοινωνική χειραφέτηση. Είναι ένα από τα μέσα αγώνα για την αναβάθμιση της σύγκρουσης ενάντια σε μια καταπιεστική συνθήκη και όπλο μας στον κοινωνικο-ταξικό πόλεμο, στον οποίο κράτος, παρακράτος, εκκλησιαστικός μηχανισμός, αφεντικά και φασίστες θέλουν την υποταγή μας. Ο ζωτικός χώρος που κερδίζουμε όταν κλωτσάμε όλους αυτούς έξω από δημόσια κτήρια και η αμφισβήτηση της ιδιοκτησίας στα εγκαταλελειμμένα, μας επιτρέπει να συναντηθούμε και να επαναδιαπραγματευτούμε τις κοινωνικές μας σχέσεις ισότιμα και αδιαμεσολάβητα. Μας επιτρέπει να επαναδιαπραγματευτούμε τους όρους ζωής μας και τους χρόνους μας, να οικοδομήσουμε τις νέες αρνήσεις και αντιστάσεις μας ενάντια στην κυριαρχία, όλοι μαζί αλλά και ο καθένας μόνος του. Οι καταλήψεις μας δεν είναι νησίδες μέσα στον καπιταλισμό. Είναι πεδία δυνατοτήτων στα οποία πειραματιζόμαστε με καινούριες κοινωνικές σχέσεις, χωρίς αυταπάτες, δημιουργώντας τους όρους για την όξυνση της αντεπίθεσής μας στην βαρβαρότητα κράτους και κεφαλαίου. Οι δομές που δημιουργούμε καλύπτουν άμεσες και ζωτικές ανάγκες τόσο δικές μας όσο και μεταναστ(ρι)ών. Στηριζόμαστε στην συνεισφορά όλων ώστε να ενισχύονται και να ενδυναμώνονται καθημερινά, δημιουργώντας ρήξεις στο εδώ και τώρα. Είναι άλλο ένα πεδίο αγώνα όπου δημιουργούνται συνειδήσεις, ανοίγοντας τον δρόμο για την αντι-ιεραρχική, αταξική κοινωνία που οραματιζόμαστε. Γι’ αυτό και έχουν μπει στο στόχαστρο. Γι’ αυτό και από τη μεριά μας, όσο και αν τα αφεντικά το επιθυμούν, τους στέλνουμε το μήνυμα: Δεν παίζει να ζήσουμε ξανά όπως πριν…
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΒΑΝΚΟΥΒΕΡ-ΑΠΑΡΤΜΑΝ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΔΟΜΗ ΑΓΩΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ/ΟΛΕΣ
Συνέλευση Κατάληψης Ανάληψης
Leave a Reply